Archiwum Państwowe w Szczecinie jest partnerem w interdyscyplinarnym międzynarodowym projekcie „Księga klasztorów na Pomorzu / Klosterbuch für Pommern”. Celem projektu jest opracowanie monograficzne 60 konwentów i domów zakonnych istniejących w dawnym księstwie pomorskim do XVI wieku. Monografia będzie opracowaniem interdyscyplinarnym, zbierającym wyniki badań archeologicznych, historycznych, nauk pomocniczych historii (archiwistyka, dyplomatyka, sfragistyka, geografia historyczna), historii sztuki, kultury, kartografii a także biologii. Studium stanowić ma również podstawę do opracowania nowoczesnych materiałów promocyjnych i informacyjnych dla potrzeb promocji regionu i dziedzictwa kulturowego Pomorza Przedniego i Pomorza Zachodniego.
W ramach projektu Archiwum Państwowe w Szczecinie przy współpracy Archiwum Uniwersytetu w Greifswaldzie wiosną i latem 2021 roku udostępniło na stronie Digitalne Bibliotek Mecklenburg-Vorpommern: Regesten zu den Urkunden der pommerschen Kirchen und Klöster - Regesty dokumentów kościołów i klasztorów pomorskich skany 34 ksiąg z regestami dokumentów klasztornych wraz z opracowaniem ich w oprogramowaniu Transkribus na pismo maszynowe.

Od 17 grudnia 2021 r. w Sali Wystaw Rosyjskiego Państwowego Archiwum Literatury i Sztuki w Moskwie (Российский государственный архив литературы и искусства, РГАЛИ) można oglądać wystawę historyczno-dokumentalną pt. „F.M. Dostojewski. 200 lat w kulturze światowej” („Ф.М. Достоевский. 200 лет в мировой культуре”), poświęconą życiu i twórczości wielkiego pisarza.
Wystawa zbiegła się w czasie z 200. rocznicą jego urodzin (11 listopada 1821 r.).
Organizatorami wystawy, oprócz RGALI, były Archiwum Państwowe Federacji Rosyjskiej, Rosyjskie Państwowe Archiwum Dokumentów Filmowych i Fotograficznych oraz Departament Historyczno-Dokumentalny Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rosji.

Międzynarodowa Rada Archiwów poinformowała o projekcie praktycznego wykorzystania wolnego oprogramowana Transkribus w archiwów historycznych komun miejskich i parafialnych Danii. Finansowanie projektu wysokości dwóch milionów koron zapewnionych przez Uniwersytet w Aarhus (główny fundator) oraz fundacje: Augustinus, Aage og Johanne Louis-Hansens, Velux oraz  fundację Carlsberga mają posłużyć opracowaniu modeli informatycznych służących identyfikacji i odczytywaniu pisma ręcznego. Całość projektu będzie zarządzana przez archiwum miejskie w Aarhus i Organizacja Duńskich Archiwistów (Organisationen Danske Arkiver). Na jego czele stanęła Charlotte Voss (archiwistka, dyrektor archiwum komunalnego w Gladsaxe, przewodnicząca Organizacji Duńskich Archiwistów).
Głównym celem projektu jest zabezpieczenie duńskiego dziedzictwa kulturowego poprzez digitalizację kluczowych źródeł lokalnej historii Danii, a tym samym opracowanie modeli maszynowego rozpoznawania pisma ręcznego. Na dalszym etapie przewiduje się stworzenie takiego modelu pracy, aby mogli w niej uczestniczyć przeszkoleni wolontariusze.
U podstaw założeń projektu legło przekonanie duńskich archiwistów, że umiejętność czytania,  tego co ręcznie napisali ludzie przed nami, ma kluczowe znaczenie dla tego, aby istnienie archiwów historycznych miało sens dla każdego innego niż profesjonaliści użytkownika.

Upadek komunizmu w Niemczech nastąpił wraz z upadkiem Muru Berlińskiego z 9 na 10 listopada 1989 roku. W ślad za tym poszły działania, w których spontanicznie uczestniczyło społeczeństwo, zmierzające do rozwiązania służby bezpieczeństwa oraz zabezpieczenia jej zasobów aktowych. Ustawa o aktach Państwowej Służby Bezpieczeństwa byłej Niemieckiej Republiki Demokratycznej” (Stasi-Unterlagen-Gesetzes StUG) weszła w życie już 29 grudnia 1991 r. – po prawie dwóch latach debaty o tym, jak postępować ze spuścizną aktową Służby Bezpieczeństwa Państwowego. Pełnomocnik Federalny do spraw Materiałów Państwowej Służby Bezpieczeństwa NRD, tzw. Urząd lub Instytut Gaucka ( Bundesbeauftragtefürdie Unterlagen des Staatssicherheitsdienstes der Ehemaligen Deutschen Demokratischen Republik, BStU)  został powołany do życia już w1990 w wyniku tzw. pokojowej i rewolucji (Friedliche Revolution) i spontanicznego działania społeczeństwa, które nie dopuściło do zniszczenia archiwów służb bezpieczeństwa byłej NDR. Już na przełomie lat 1989/90 dyskutowano o tym w grupach i organach, które zajmowały się rozwiązaniem Stasi: w komitetach obywatelskich, przy centralnym okrągłym stole, a także w rządzie Hansa Modrowa, ostatniego premiera NRD z ramienia SED. W ciągu następnych dwóch lat w Izbie Ludowej i Bundestagu, w komisjach obywatelskich i w ruchu obywatelskim, w partiach i wśród zainteresowanej opinii publicznej toczyła się ożywiona debata, w której pojawiały się skrajne propozycje - od  zniszczenia dokumentów MfS (Ministerium fürStaatssicherheit ) do żądania ich bezwarunkowego ujawnienia.