Włoski Centralny Instytut Archiwistyki już w 2017 r. podjął działania mające za zadanie orientację w sposobach i stanie zachowania prywatnych rodzinnych spuścizn o charakterze filmowym. W ciągu ostatniej dekady znacznie wzrosła ilość filmów dokumentujących różnorodne wydarzenia tak w instytucjach publicznych, jak i przedsiębiorstwach oraz u osób prywatnych.
Pojawiły się projekty zainicjowane przez instytucje archiwalne i biblioteczne, instytuty kultury, biblioteki i archiwa filmowe, stowarzyszenia kulturalne, wydziały uniwersyteckie, interesujące się materiałami filmowymi. Działania te do tej pory nie nyły koordynowane, a wiedza o nich jest rozproszona. Instytut wyznaczył trzy podmioty zajmujące się zabezpieczaniem spuścizny filmowej osób prywatnych. Instytucje wytypowano na podstawie analizy spójności ich metod postępowania.
Wytypowano:  La Cineteca Sarda-Società Umanitaria (Cagliari - Sardynia), Laboratorio 80 (Bergamo- Lombardia) i  Superottimisti-Associazione Museo Nazionale del Cinema (Turyn – Piemont).

Projekt obejmował następujące działania:
1. Opracowanie formularza dla każdego z trzech podmiotów.
2. Sporządzanie dziesięciu kart zespołów i powiązanych z nimi kart twórców wybranych z powyższych zasobów. Wybrano materiały już przeniesione do formatów cyfrowych w oparciu o kryterium kompletności (spójności), datacji i zawartości.
3. Ukazanie poprzez selekcję i edycję, filmów dokumentujących historię rodziny oraz kontekst historyczny, którą owe filmy opowiadają z wyłaniających się z nich obrazów dziejów rodzinnych.

Na stronie internetowej Narodowego Archiwum Historycznego Białorusi w Mińsku można obejrzeć bardzo ciekawą wirtualną wystawę archiwaliów związanych ze Stanisławem Moniuszko (w pisowni białoruskiej: Станіслаў Манюшка). Okazją do ich zaprezentowania jest oczywiście przypadająca na 2019 rok dwusetna rocznica urodzin wielkiego, jak napisano, „białoruskiego i polskiego kompozytora”. Moniuszkowie herbu Krzywda, z których wywodził się twórca nazywany „ojcem polskiej opery narodowej”, posiadali majątek na terytorium obecnej Republiki Białorusi, a sam Stanisław Moniuszko urodził się 5 maja 1819 r. w okolicach Mińska, we wsi Ubiel.

W dniach 3 - 9 czerwca 2019 r. odbędzie się Międzynarodowy Tydzień Archiwów, który zastąpi obchodzony od 2005 r., dotąd w dniu 9 czerwca, Międzynarodowy Dzień Archiwów.
Motywem przewodnim ma być "Projektowanie archiwów w XXI w." (Concevoir les archives au 21e siècle) i pod takim hasłem w dniach 21 - 25 października odbędzie się w australijskiej Adelajdzie międzynarodowe seminarium podsumowujące prowadzoną przez archiwa kampanię, głównie informacyjną.

Jak pisze na swojej stronie internetowej MRA projektowanie archiwów oznacza osadzenie człowieka w centrum aktywności archiwów. "Temat kampanii kładzie akcent na XXI wieku ponieważ nasz zawód (zarządzanie danymi i informacją, zarządzanie dokumentami i archiwaliami) może proponować koncepcję scentralizowanego podejścia do człowieka tak, aby zagwarantować bezpośrednie korzyści obywatelom, klientom, zainteresowanym stronom i społecznościom. To pokrywa się nie tylko z granicami geograficznymi ale tak samo z wszystkimi sektorami i branżami; Chcemy usłyszeć archiwistów z wszystkich sektorów od architektury do mody, od sektora publicznego po prywaty.
Od papieru do cyfryzacji, jak przechowujecie wasze archiwalia w XXI wieku? Zastanówmy sie, jak ludzie myślą o nas! Pomóżcie nam powiedzieć światu czym są archiwa w XXI wieku." (tłum. autor)

Na 15 maja 2019 r. w sali wystawowej Rosyjskiego Państwowego Archiwum Literatury i Sztuki zaplanowano wernisaż historyczno-dokumentalnej wystawy pt. „Miejsce docelowe - Wietnam”, która – nieprzypadkowo - zbiega się w czasie z Rokiem Wietnamu w Rosji i Rokiem Rosji w Wietnamie. Organizatorami wydarzenia są Federalna Agencja Archiwalna i Rosyjskie Państwowe Archiwum Literatury i Sztuki ze strony rosyjskiej, a z wietnamskiej - Państwowa Administracja Zarządzania Aktami i Sprawami Archiwalnymi Wietnamu. Wystawa została przygotowana przy wsparciu Fundacji „Historia Ojczyzny”. Ekspozycja, przedstawiająca ponad pół wieku rosyjsko-wietnamskich powiązań kulturalnych, począwszy od połowy lat 50. XX wieku, opiera się na dokumentach archiwalnych, innych eksponatach i materiałach audiowizualnych z rosyjskich archiwów federalnych (Archiwum Państwowego Federacji Rosyjskiej, Rosyjskiego Archiwum Państwowego Historii Najnowszej, Rosyjskiego Państwowego Archiwum Literatury i Sztuki), jak również Państwowego Centrum Archiwalnego Nr 3 w Hanoi, resortowych archiwów wietnamskich i prywatnych kolekcji.