Prowadzące od wielu lat, cieszące się wielką popularnością oraz szeroko zakrojone działania popularyzatorskie i naukowe, Okręgowe Archiwum Państwowe w Przibramie (Státní okresní archiv Příbram) przygotowało i otworzyło nową wystawę opartą na swoich zbiorach archiwalnych. Tym razem dotyczy ona życia teatralnego w tym leżącym na południe od Pragi czeskim mieście.
Wystawa pt. „Teatr amatorski w Przibramie. Droga do profesjonalnej sceny” (Ochotnické divadlo v Příbrami. Cesta k profesionální scéně) otwarta została 17 kwietnia w budynku Okręgowego Archiwum Państwowego w Przibramie, a czynna będzie aż do 30 listopada 2019 roku. Opowiada ona o dziejach tej zasłużonej placówki kulturalnej w Czechach, wywodzącej się z niezwykle popularnych w tym kraju amatorskich trup teatralnych. Pierwsze takie samorodne zespoły dramatyczne zawiązywały się w Przibramie już w połowie XIX wieku, występując w salach restauracyjnych lub koncertowych, a także w prywatnych mieszkaniach. Ich przedstawienia cieszyły się zwykle niezmierną popularnością. Niektórzy aktorzy z czasem stali się prawdziwymi zawodowcami i miejscowymi gwiazdami sceny. Jednak profesjonalny teatr powstał tu dopiero w 1959 roku. Ulokowano go w specjalnie wybudowanym w latach 1957-1959 budynku, mieszczącym dwie sceny teatralne, estradę i kino. Teatr otrzymał imię Antoniego Dvořaka, a jego zespół liczył z reguły 15 stałych aktorów. Budynek teatru, choć stosunkowo młody, został w 2006 roku zaliczony przez Ministerstwo Kultury Republiki Czeskiej do zabytków kultury.

60-lecie Archiwum Państwowego w Opolu zaowocowało w 2013 r. 2-tomową publikacją pt. „Otwarty skarbiec pamięci”. Pierwszy tom miał tytuł „Niezmienność idei i przemiany w cyklach czasu”, drugi – „Bogactwo zasobu i przygoda poznania”. Zapoczątkowały one serię wydawniczą OPERA EXTRAORDINARIA, w której w ciągu kilku lat ukazało się 11 publikacji. Kilku książkom towarzyszyły ich wersje elektroniczne na CD-ROM, zaś w 2018 roku wydana została publikacja z pewnością niezwyczajna – „Informator o zasobie do 1945 roku” (red. S. Marchel, A. Starczewska-Wojnar, B. Sypko, Opole). Z tej okazji serii nadano podtytuł Opera Extraordinaria Interretialis. Klasyczny język łaciński nawiązuje w nim do bytu internetowego. Jest to o tyle istotne, że treść informatora dostępna jest w postaci aplikacji zamieszczonej on-line na stronie Archiwum Państwowego w Opolu.
Przewodniczący Zespołu Redakcyjnego serii prof. Mirosław Lenart, dyrektor AP w Opolu, wyjaśnia we wstępie symbolikę elementów graficznych – awersu i rewersu monety antycznej, przedstawiającej Ariadnę i zwoje nici prowadzącej do kłębka. Podobnie archiwum – za pomocą tego informatora chce prowadzić użytkownika do poszukiwanych dokumentów.

Włoski Centralny Instytut Archiwistyki (Istituto Centrale per gli Archivi - ICAR) podjął dyskusję pod znamiennym tytułem " Dlaczego musimy myśleć o archiwizacji web'u?" (Perché dovremmo pensare al web archiving). Temat nie jest nowy i nigdzie nie jest kompleksowo rozwiązany. W większości europejskich państw realizowane są projekty archiwizacji internetu, ale we Włoszech problem ten nie jest rozwiązany. We Włoszech temat został wywołany za sprawą, opublikowanego 11 marca 2019 r., trzyletniego planu informatyzacji administracji publicznej. Rzecz w tym, że ów plan całkowicie pomija zagadnienie archiwizacji stron internetowych. Ta sytuacja skłoniła dwójkę autorów Constantino Landino, pracownika Centralnego Instytutu Archiwistyki oraz Linę Marzotti, archiwistkę, do wywołania zagadnienia archiwizacji internetu na łamach Forum Administracji Publicznej (Forum Publica Amministrazione- FPA- firma konsultingowo doradcza specjalizująca sie w komunikacji instytucjonalnej).
Obecnie istnieje możliwość dotarcia do stron internetowych od 1996 r. dzięki pracy Internet Archives, które to właśnie od tego roku rozpoczęło archiwizować strony internetowe za pomocą narzędzia Wayback Machine. Obecnie Archiwum Internetu zawiera 330 miliardów stron internetowych, 20 milionów książek i tekstów, 4,5 miliona nagrań, 4 miliony filmów, 3 miliony zdjęć i 200 tys. programów. Softrware Archives przechowuje oprogramowanie wraz z informacjami na jego temat, w tym silniki gier.

Archiwum Państwowe w Zurychu zostało zaangażowane przez władze kantonu do udziału w projekcie dokumentowania przemocy państwa wobec obywateli przymusowo oddanych opiekuńczym środom przymusu. Na stronie archiwum Opfer fürsorgerischer Zwangsmassnahmen, osoby, które doznały prześladowań ze strony państwa – izolacja, przymusowe leczenie psychiatryczne, przymusowa praca itp.- mogą za tym pośrednictwem składać wnioski o odszukanie i udostępnienie dokumentacji w swojej sprawie.
Do 1981 r. w kantonie Zurych, dzieci i młodzież były zamykane w ośrodkach wychowawczych, a kobiety i mężczyźni zakwalifikowani do "reedukacji" w zakładach pracy. Młodociani przebywający w rodzinach zastępczych byli i wykorzystywana jako tania siła robocza. Kobiety i mężczyźni wbrew własnej woli byli umieszczani  w szpitalach psychiatrycznych. Osoby określane jako "rozwiązłe" i "pasożytnicze " były ubezwłasnowolniane i poddawane sterylizacji. W kantonie Zurych aż do 1981 roku, ofiarami praktyk pomocy społecznej dotknięta  został duża liczba dzieci, młodzieży i dorosłych. W ramach procesu zajmowania się tym ciemnym rozdziałem historii kantonu Zurych,  w 2016 r. rząd kantonalny  zatwierdził fundusze - 500 000 franków- na projekt  badaczy , który miał na celu zbadanie tego zjawiska.  Wyniki dwuletnich badań są dostępne od końca 2018 roku, także w formie publikacji książkowej - Beat Gnädinger, Verena Rothenbühler (Hg.): Menschen korrigieren. Fürsorgerische Zwangsmassnahmen und Fremdplatzierungen im Kanton Zürich bis 1981, Zürich (Chronos) 2018.