Komentując wypowiedzi Władimira Putina z wywiadu, którego udzielił Tuckerowi Carlsonowi w dniu 9 lutego 2024 r., Szef Państwowej Służby Archiwalnej Ukrainy Anatolij Chromow zauważył, że Federacja Rosyjska wykorzystuje własne archiwa państwowe do rozpowszechniania propagandy. Stwierdził, że od niemal dziesięciu lat rosyjskie archiwa państwowe podlegają bezpośrednio administracji Prezydenta Rosji. Dokumenty przechowywane są w sposób jak najbardziej poufny. Ponadto, według A. Chromowa, Rosja dąży do całkowitego wyparcia wszystkich międzynarodowych projektów i „zagranicznych agentów” oraz promuje monopolizację rynku digitalizacji archiwów.

Archiwum Departamentalne w  Côte-d'Or w Burgundii zorganizowało otwarcie wirtualnej prezentacji archiwaliów związanych z uprawą winorośli i winiarstawa w Burgundii. Archiwum przechowuje źródła dotyczące produkcji wina w miejscowości Morey-Saint-Denis sięgające średniowiecza. W dniu 16 lutego 2024 r. nastąpiło otwarcie wystawy wirtualnej, w siedzibie archiwum, połączone z degustacją win.

To, co wydarzyło się 81 lat temu, w styczniu 1943 r. w Związku Sowieckim, w zakolu rzeki Don, było jedną z największych, jeśli nie największą, klęską armii węgierskiej w całej historii tego narodu. W czasie II wojny światowej, 2 Armia Węgierska walczyła na terenie Związku Sowieckiego po stronie niemieckiej. 12 stycznia 1943 r., przy minus 30-35 stopniach Celsjusza, Armia Czerwona przypuściła główny kontratak. Słabo wyposażona i podzielona 2 Armia Węgierska zaczęła się wycofywać; straty pogłębił rozkaz dowódcy, generała Gusztáva Jány'ego, który zabronił odwrotu i nakazał stosowanie drastycznych środków dyscyplinarnych. Wielu węgierskich żołnierzy padło ofiarą ataku armii sowieckiej, inni zamarzli na śmierć podczas odwrotu. Nie ma dokładnych danych na temat strat nad Donem - liczba ofiar wyniosła co najmniej 93 tysiące, ale źródła podają liczbę nawet 120–148 tysięcy poległych i zmarłych. Nie wiadomo też dokładnie, ilu żołnierzy zostało rannych i wziętych do niewoli.

Potoccy to jedna z najstarszych i najbardziej znanych ukraińsko-polskich rodzin szlacheckich, dawni posiadacze setek wsi i kilkudziesięciu miast na prawobrzeżnej Ukrainie i w Galicji. Pierwsze wzmianki o Potockich pochodzą z połowy XIII w., lecz rozkwit rodziny przypadł na okres wieków XVII-XIX.
W Centralnym Państwowym Archiwum Historycznym Ukrainy w Kijowie(Центральний державний історичний архів України, м. Київ; ЦДІАК України) przechowywany jest jeden z największych zbiorów dokumentów rodu Potockich (zespół nr 49 „Потоцькі”, z lat 1413–1918), liczący 6450 jednostek archiwalnych. W jednej z nich, zatytułowanej „Rysunki Stanisława”, zachowały się odręczne rysunki wykonane przez przedstawicieli rodziny - oczywiście nie tylko Stanisława (?). Większość z nich wykonana jest prostym ołówkiem i przedstawia scenki z codziennego życia, portrety poszczególnych osób z rodziny, wizerunki duchownych i wojskowych. Niektóre są podpisane w języku francuskim. Rysunki te są unikatowym źródłem oddającym „wszechświat” Potockich i atmosferę epoki, w której przyszło im żyć.