Słowackie Stowarzyszenie Archiwalne zorganizowało w dniach 14-15 listopada 2018 r. w auli Słowackiej Akademii Nauk w Bratysławie, konferencję naukową poświęconą swojemu członkowi – archiwiście PhDr. Jozefovi Klačkovi, z okazji jego 80. urodzin, pod hasłem „Królestwo jednego języka i moralności jest biedne i słabe - Wkład członków nie-słowackich grup etnicznych i narodowościowych w rozwój Słowacji”.
Konferencja poświęcona była archiwiście i historykowi PhDr. Josefowi Klački, byłemu dyrektorowi i długoletniemu pracownikowi Centralnego Archiwum Słowackiej Akademii Nauk (Ústredni archív SAV), który był przedstawicielem chorwackiej mniejszości na Słowacji i znacząco przyczynił się do poznania i badań nad zagadnieniami historycznymi dotyczącymi Chorwatów i ich osiedlenia się w zachodniej Słowacji. Tuż przed końcem studiów historycznych ze specjalnością archiwalną na Uniwersytecie Komeńskiego w Bratysławie w 1960 roku, rozpoczął on – od 1 czerwca 1959 roku – pracę w Archiwum Państwowym w Bratysławie jako zastępca dyrektora, pozostając na tym stanowisku do 1 kwietnia 1969 roku, kiedy to jego życie zawodowe połączyło się z Centralnym Archiwum Słowackiej Akademii Nauk. Pełnił w nim funkcję dyrektora w latach 1978-1999.

23 listopada 2018 r. Szef Federalnej Agencji Archiwalnej Rosji Andriej Artizow przyjął delegację archiwistów indonezyjskich, z dyrektorem Archiwum Narodowego Republiki Indonezji, dr. Mustarim Iravan, na czele. W trakcie spotkania dyskutowano o perspektywach zorganizowania wspólnej historycznej wystawy dokumentalnej poświęconej 70. rocznicy nawiązania stosunków dyplomatycznych między Związkiem Sowieckim a Republiką Indonezji, która przypadnie w 2020 roku. W trakcie rozmów, zapoznano się również ze specyfiką problemów archiwalnych i kierunków działalności archiwów w obu krajach.
Delegacja indonezyjskich archiwistów odwiedziła również Archiwum Państwowe Federacji Rosyjskiej i Salę Wystawową Archiwum Federalnego w Moskwie.

Więcej: Рабочая встреча с индонезийскими архивистами

oprac. Edyta Łaborewicz

AP Wrocław O/Legnica

Trwa własnie w stolicy Kamerunu Jaunde (ang.Yaounde, fr. Yaouné) doroczna konferencja Międzynarodowej Rady Archiwów. Osią przewodnią jest hasło: Archiwa: zarządzanie, pamięć i dziedzictwo” (Archives : Governance, Memory and Heritage” / „Archives: Gouvernance, Mémoire et Patrimoine”).  ArchNet pisał o konferencji dwukrotnie: MRA: Kamerun gospodarzem dorocznej konferencji MRA i ICA: Doroczna konferencja w Yaounde -kilka słow o gospodarzach . Dnia 26 listopada nastąpiło oficjalne otwarcie konferencji przez premiera Kamerunu Philomon’a Yang. Po południu miał miejsce okrągły stół poświęcony problematyce panafrykańskiej określonej pod hasłem: zarządzanie dokumentacją w Afryce. W ramach powyższej problematyki odbyły się trzy warsztaty: 1. Bilans sytuacji archiwów na kontynencie afrykańskim, 2. Zrównoważony rozwój Narodów Zjednoczonych – instytucji odpowiedzialnej i otwartej, 3. Zarządzanie, pamięć i spuścizna. Warsztaty wieńczyła publiczna debata na temat programu dla Afryki.

 Powyższy tytuł brzmi przerażająco i towarzyszy mu zapewne niedowierzanie - gryzonie w niemieckich archiwach?  Unwahrscheinlich!!!!  Wszystko to jednak prawda, ale w rzeczywistości nie ma powodów do niepokoju i wzywania deratyzatorów. Otóż powyższe zjawisko zadziało się w niemieckich archiwach w sferze edukacji archiwalnej, a gryzonie spełniają tutaj wyłącznie pozytywną rolę-są edukatorami najmłodszych użytkowników archiwów.
Po raz pierwszy pomysł wykorzystania postaci sympatycznej myszki – edukatorki pojawił się w 2010 roku w środowisku lipskich archiwistów. Archiwum Państwowe w Lipsku  jest bardzo nowoczesne i wcale nie trąci myszką. Nikt  też nie stwierdził w nim obecności  tego małego gryzonia budzącego przerażenie, zwłaszcza wśród archiwistek. Myszka jednak jest, ale została wymyślona dla potrzeb edukacyjnych. Nosi nieprzypadkowo nobliwe imię Archibald, jest bardzo sympatyczna i całym sercem oddana swojemu archiwum. Pomysłodawcą jej jest Christian Störmer, autor komiksu dla dzieci i słuchowiska radiowego opartego o przygody- z zabarwieniem „kryminalnym” -archiwalnej myszy. Projekt  kierowany jest dla dzieci od 3 do 5 klasy szkoły podstawowej. Opowieść o Archibaldzie  ma uczyć i jednocześnie bawić. Ważna jest również forma jaką zastosowano, aby oswoić dzieci z poważną instytucją, jaką jest jedno z saksońskich archiwów państwowych,  a więc atrakcyjny dla młodzieży  komiks, słuchowisko radiowe oraz happening.  Dzieciaki mają bowiem  możliwość przeprowadzenia śledztwa w sprawie, której poświęcona jest pierwsza część komiksu, czyli podejrzenie Archibalda o pozostawienie na aktach w magazynie karmy dla myszy. W ramach zajęć dzieci mogły zwiedzać magazyny archiwalne, a w jego trakcie  „przypadkowo” znajdowały akta z policyjnego śledztwa w tej sprawie. Archibald okazywał się oczywiście niewinny, archiwum zamieszkiwał bowiem jeszcze jeden gość – szwarccharakter, ale jak to udowodnić…… ? I tu następowało czynne zaangażowanie młodych umysłów w rozwiązanie zagadki niecnego czynu i dopisywanie do niego nowych wątków i rozwiązań W ten właśnie sposób, poprzez czynne zaangażowanie dzieci jako detektywów, uczą się one i bawią, a archiwum staje się dla nich ciekawym i intrygującym miejscem.