Archiwum Miasta Lipska pragnie przyciągnąć młodych ludzi do dawnego pawilonu sowieckiego na Starym Rynku, gdzie za sprawą multimedialnej stacji można odbyć podróż przez setki lat historii miasta.
W dniu 12 grudnia 2022 r. Ulrich Hörning, burmistrz Lipska ds. administracji oraz Michael Ruprecht, dyrektor Archiwum Miejskiego w Lipsku(Stadtarchivs), zaprezentowali tzw. Lebende Buch®.W ten sposób archiwum miejskie otwiera nowe możliwości w edukacji historycznej, bowiem Lebende Buch to  imponująca gra elementów drukowanych, animacji i dźwięku prezentująca historię miasta w fascynujący sposób. Na pierwszy rzut oka duża książka na drewnianym stole, która zachęca do jej przekartkowania. Po otwarciu stron pojawiają się teksty, obrazy, animacje, a także materiały historyczne, takie jak dokumenty i zdjęcia.
Żywa Księga® w przystępny sposób łączy świat analogowy i cyfrowy, przybliża odbiorcę do pasjonującej pracy w archiwum i zamienia ich w dociekliwych detektywów archiwalnych. Żywej Księgi nie da się otworzyć w Internecie. Trzeba pofatygować się do archiwum, a następnie odkrywać i podziwiać tam gromadzone cuda.

Archiwum Państwowe w Genui zaproponowało wirtualną wystawę zatytułowaną "10 cudów " (Le 10 meraviglie) prezentującą archiwalia pozwalające śledzić ponad tysiąc lat dziejów Genui i Ligurii ukazujących  rolę  jaką stara morska republika odgrywała w średniowieczu.
Prezentację otwiera rejestr Giovanniego Skryby (Giovanni Scriba) będący najstarszym w Europie Zachodniej rejestrem notarialnym zawierającą arkusze arabskie, wytworzone, jak się przypuszcza, jeszcze przez kancelarię egipską. Ten najstarszy rejestr, datowany  na XII w., otwiera zespół archiwalny średniowiecznych genueńskich notariuszy liczący 1630 j. a. z XII - XIV w.
Libri  Iurium Diplomaticum to rodzaj rejestru komunalnego w którym spisywano najważniejsze akty z zakresu polityki i handlu Genui. Istnienie takiego rejestru poświadczone jest  już w 1146 r. Najstarsze egzemplarze jednak zaginęły i znane są jedyni z kopii i kompilacji. Kopie zaczęto wytwarzać w 1253 r. Serie oryginałów oznaczane były literą A. Rejestry te powadzono do XVII w. Obecnie zachowało się ich 9 i są przechowywane przez Bibliotekę Uniwersytecką w Genui.
W połowie XII w. Genua popadła w kryzys finansowe spowodowany podejmowanym wysiłkiem militarnym. Z lat 1181 i 1188 zachowały się przywileje udzielone kupcom genueńskim przez królów arabskich zachodniej części Morza Śródziemnego. Teksty są sporządzone po łacinie i arabsku, teksty w obu językach, przeplatają się, co oznacza, że były negocjowane.
Z roku 1199 pochodzi list cesarza bizantyjskiego Aleksegio III Angelosa Komnena (1195 - 1203) do Genueńczyków w którym cesarz skłania się do wznowienia stosunków dyplomatycznych z Genuą. W wyniku tego gestu ambasador genueński zyskał w 1201 r. przydział nowej dzielnicy w Konstanynopolu.  Bizantyjskie pismo cesarskie nazywa się basilikòn. Pomiędzy tekstem greckim a łacińskim cesarz położył własnoręcznie podpis, w postaci daty, kładzionej czerwonym atramentem, zastrzeżonym tylko dla niego. Warto dodać, że genueńskie archiwum jest jedynym na świecie, które  posiada oryginalne dokumenty bizantyjskie z XII w.

Regionalne Archiwum Państwowe w Pradze (Státní oblastní archiv v Praze) przygotowało przedświąteczną niespodziankę wizualną, szczególnie dla miłośników starej fotografii, ale praktycznie dla wszystkich, którzy chcieliby się przenieść w „zaczarowany czas dzieciństwa”. Jest nią internetowa wystawa, kolejna z cyklu wystaw fotografii historycznej, zatytułowanej tym razem „Dziecięcy świat w fotografii” (Dětský svět ve fotografii). Prezentuje ona spojrzenie na świat dzieci drugiej połowy XIX i pierwszej połowy XX wieku.
Zgromadzono i pokazano publiczności kopie cyfrowe kilkudziesięciu zdjęć rodzinnych, wykonanych w domowym zaciszu, w przestrzeni publicznej, częściej w specjalistycznym atelier, ukazujących dzieci, ich zabawki, przeznaczone dla najmłodszych artykuły codziennego użytku, sytuacje z życia codziennego, różne uroczystości oraz święta.

W dniu 19 grudnia 2022 r. odbyły się konsultacje online pomiędzy Szefem Służby Archiwów Państwowych Ukrainy Anatolijem Chromowem a Naczelnym Dyrektorem Archiwów Państwowych Pawłem Pietrzykiem, których głównym tematem było wsparcie przez polskich kolegów archiwistów ukraińskich w warunkach wojny Rosji z Ukrainą, w szczególności udzielanie konkretnej pomocy, w tym w digitalizacji zbiorów archiwalnych, szkoleniu archiwistów ukraińskich na bazie polskich archiwów, wspieranie pozycji Archiwum Narodowego Ukrainy w międzynarodowych organizacjach archiwalnych, takie jak Europejska Grupa Archiwów AEG i Europejskie Biuro Archiwów Narodowych EBNA, Międzynarodowa Rada Archiwów itp.