Archiwum Państwowe w Lipsku jest bardzo nowoczesne i wcale nie trąci myszką. Nikt też nie stwierdził w nim obecności tego małego gryzonia budzącego przerażenie, zwłaszcza wśród archiwistek. Myszka jednak jest, ale została wymyślona dla potrzeb edukacyjnych i jest częścią projektu prowadzonego w ramach, bardzo popularnej w niemieckich archiwach, pedagogiki archiwalnej. Nosi nieprzypadkowo nobliwe imię Archibald, jest bardzo sympatyczna i całym sercem oddana swojemu archiwum. Pomysłodawcą jej jest Christian Störmer, autor komiksu dla dzieci i słuchowiska radiowego o przygodach - z zabarwieniem „kryminalnym” - archiwalnej myszy. Projekt kierowany jest dla dzieci od 3 do 5 klasy szkoły podstawowej.
Opowieść o Archibaldzie ma uczyć i jednocześnie bawić. Dlatego sporo wysiłku włożono w dopasowanie merytorycznej treści do atrakcyjnej i łatwo przyswajalnej dla dzieci formy. Zastosowano więc przekaz w postaci komiksu, słuchowiska radiowego oraz happeningu. Dzieciaki mają możliwość przeprowadzenia śledztwa w sprawie, której poświęcona jest pierwsza część komiksu, czyli podejrzeniu Archibalda o pozostawienie na aktach w magazynie karmy dla mysz. Już od lutego tego roku zaplanowano zwiedzanie magazynów archiwalnych, w trakcie, którego dzieci „przypadkowo” znajdują akta z policyjnego śledztwa w tej sprawie. Archibald jest oczywiście niewinny, archiwum zamieszkuje bowiem jeszcze jeden gość – szwarccharakter, ale jak to udowodnić……?.I tu następuje czynne zaangażowanie młodych umysłów w rozwiązanie zagadki niecnego czynu i dopisywanie do niego nowych wątków i rozwiązań W ten właśnie sposób, poprzez czynne zaangażowanie dzieci jako detektywów, uczą się one i bawią, a archiwum staje się dla nich ciekawym i intrygującym miejscem.
W realizację projektu włączył się również portal edukacyjny Pädagogische Plattform Information - Kommunikation - Kooperation (PäPIKK), który od końca lutego uruchomi stronę tematyczną poświęconą pedagogice archiwalnej.
Pedagogika archiwalna w Niemczech posiada długą tradycję, jest też traktowana jako odrębna dziedzina pedagogiki. W niemieckich archiwach państwowych jest ważnym elementem wydzielonej działalności, prowadzonej profesjonalnie przez pedagogów archiwalnych. Obejmuje ona, oprócz praktykowanych w polskich archiwach tzw. lekcji archiwalnych, dużo bardziej różnorodne formy popularyzacji wiedzy o archiwach, przystosowane dla określonych grup wiekowych. Propozycja skierowana dla polskiej młodzieży jest niestety o wiele mniej atrakcyjna i wszelkie porównania wypadają tu zdecydowanie na naszą niekorzyść. Mimo, iż odbiorca przekazu jest bardzo wymagający, to jednak warto podejmować, nawet w naszych warunkach, tego typu wyzwania, bo jednocześnie jest to odbiorca bardzo wdzięczny. Bez otwarcia się na szeroki krąg odbiorców archiwa traktowane będą jako instytucje trącące myszką.

Więcej w języku niemieckim

oprac: Jolanta Leśniewska
AP Kutno

Generalna Dyrekcja Archiwów Włoch (Direzione Generale per gli Archivi) udostępniła on-line kolejny numer (2007, nr 2 nowej serii rok III) Rassegna degli Archivi di Stato. Kwartalnik jest najważniejszym czasopismem włoskiej archiwistyki. Ukazuje się od 1941r. pod nazną Notizie degli Archivi di Stato. Pierwszy numer także dostępny on-line (pdf). W 1955r. tytuł czasopisma został zmieniony na Rassegna degli Archivi di Stato, a od 2005r. kolejne wydania określane są jako nowa seria z odrębną numeracją kolejnych edycji. Na czele czasopisma stoi każdorazowo dyrektor generalny (naczelny) archiwów Włoch, który kieruje komitetem naukowym odpowiadającym za redakcję pisma. Obok artykułów posiada działy: not i komentarzy, dokumentacji, not bibliograficznych, książek nadesłanych oraz notatnik prawny. W opublikowanym drugim numerze z 2007r., obok innych, na szczególną uwagę zasługują teksty: Syreny Dainotto, Biblioteka Eugenio Casanovy w Archiwum Państwowym w Rzymie (Syrena Dainotto, La biblioteca di Eugenio Casanova nell’Archivio di Stato di Roma) omawiająca spuściznę po legendarnym archiwiście włoskim z przełomu XIX i XXw. uznawanym za jednego z twórców podstaw włoskiej i światowej archiwistyki. Interesującym jest także tekst Judith Boschi, Archivi parrocchiali: attività di recupero e prospettive (Archiwa parafialne działalność i perspektywy), będący podsumowaniem głównych tez doktoratu autorki traktującym o archiwach parafialnych. Wreszcie w dziale dokumentacji opublikowany został tekst międzynarodowej normy ISDIAH (Międzynarodowy standard opisu instytucji przechowujących archiwa. (ISDIAH - Standard internazionale per la descrizione degli istituti conservatori di archivi). Włokie tłumaczenie zrobiła Maria Grazia Bollini w oparciu o tekst angielski.

oprac. Adam Baniecki
AP Lubań

12 lutego 2010 r. w Mołodecznie (obwód miński) uroczyście otwarto nowo wybudowaną siedzibę „Strefowego Państwowego Archiwum w mieście Mołodeczno” (w oryg. Зональный государственный архив в г. Молодечно). Dzięki zaangażowaniu władz obwodu mińskiego, żywo zainteresowanych problemami Archiwum, i wyasygnowaniu przez nie (w przeliczeniu) prawie 2.356.000 złotych, powstał nowy budynek, spełniający wszelkie warunki zarówno dla właściwego przechowywania akt, jak i dla pracy archiwistów i użytkowników z zewnątrz.
Na dzień 1 stycznia 2010 r. Archiwum w Mołodecznie przechowuje 1 726 zespołów, na które składa się 256 570 jednostek archiwalnych, z których 1 092 należy do kategorii „szczególnie cenne”. Akta pochodzą z lat 1919-1941 i 1944-2003, w tym 149 zespołów z tzw. „okresu polskiego” (1919-1939). Archiwum w Mołodecznie istnieje od lutego 1940 r.; obecnie pracuje w nim 17 osób, w tym 12 archiwistów.

Wiecej w języku rosyjskim

oprac. E. Łaborewicz,
AP Legnica

Międzynarodowa Rada Archiwów wyraziła zaniepokojenie spowodowane sposobami prowadzenia akcji usuwania skutków największego od dwustu lat trzęsienia ziemi, jakie 12 stycznia 2010r. nawiedziło Haiti. Był to wstrząs o sile 7,2 w skali Richtera, którego epicentrum znajdowało się w bezpośredniej bliskości stolicy Port-au-Prince. Kataklizm, który pochłonął ponad 200tys. ofiar obrócił stolicę państwa wraz z przyległymi obszarami w ruinę. Zniszczeniu uległy główne budynki administracji rządowej z pałacem prezydenckim włącznie. Pod gruzami znalazła się zarówno bieżąca dokumentacja jak i archiwalia.

Międzynarodowa Rada Archiwów zwróciła uwagę na następujące aspekty zaistniałej sytuacji:
1. Zniszczone miejsca nie są przedmiotem ochrony przed grabieżą, zwłaszcza nocą.
2. Sprzątanie ruin strategicznych obiektów odbywa sie bez dbałości o znajdującą się w nich dokumentację, która powinna być celem ochrony samym w sobie i po zabezpieczeniu powinna być poddana konserwacji.
W efekcie zagrożona jest dokumentacja żywotnie istotna dla funkcjonowania społeczeństwa taka, jak dokumenty stanu cywilnego, potwierdzające tożsamość osób, stany prawne i wszelka inna wytworzona przez różnorodne poziomy administracji.

Brak jest informacji o sytuacji archiwów państwowych. Na stronie archiwów Haiti po katastrofie nie dokonano żadnej aktualizacji. Nie jest też znany los archiwistów.

Na podstawie ICA
Popatrz też: Archives nationales d'Haïti
oprac. Adam Baniecki
AP Lubań