Już 6 sierpnia w berlińskim Oddziale Bundesarchiv zaprezentowane zostaną kolejne moduły portalu informacyjnego „Praca przymusowa na rzecz III Rzeszy”(„Zwangsarbeit im NS-Staat"). Do portalu zostanie dołączony m. in. wykaz miejsc przymusowego pobytu i pracy ofiar nazizmu z różnych krajów europejskich okupowanych przez III Rzeszę, przygotowany przez Fundację „Pamięć, Odpowiedzialność, Przyszłość” (Erinnerung, Verantwortung und Zukunft). Moduł ten powstał w związku ze zgromadzoną dokumentacją i relacjami osób poszkodowanych, które ubiegały się o rekompensaty za doznane straty zdrowotne i moralne. Pojęcie miejsca pracy przymusowej i jej ofiar zostało tu potraktowane bardzo szeroko, gdyż wykaz uwzględnia również te ofiary pracy przymusowej, które nie będąc deportowanymi do obozów koncentracyjnych uzyskały podobną grupę poszkodowania i tym samym podobny wymiar rekompensat jak więźniowie obozów koncentracyjnych. W okresie wojny było wiele takich miejsc, które formalnie nie były kwalifikowane jako obozy koncentracyjne, ale panowały tam realnie porównywalne warunki. Opracowana baza danych zawiera ponad 3 800 danych o obozach pracy i innych miejscach osadzania robotników przymusowych.
Portal „Praca przymusowa na rzecz III Rzeszy” oferuje wszechstronne informacje o pracy przymusowej w nazistowskich Niemczech i terenach okupowanych. Dotyczy to również pracy przymusowej świadczonej w obozach koncentracyjnych, gettach i obozach jenieckich. Dane do bazy portalu wprowadzane są za pośrednictwem Internetu przez same archiwa i inne instytucje posiadające materiały dotyczące tematu. Dla użytkowników są dostępne natychmiast po ich wprowadzeniu. Archiwa i inne instytucje, które współpracują z portalem otrzymują od Bundesarchiv identyfikator użytkownika, który umożliwia wprowadzanie danych. Dotychczas do projektu przystąpiły archiwa państwowe w Niemiec, Ukrainy, Austrii, Litwy, Czech i Polski ( jak dotąd tylko Archiwum Państwowe w Opolu).
Najważniejszą częścią wprowadzanych danych jest krótki opis związanych z tematyką posiadanych zbiorów, z podaniem rodzaju dokumentów oraz krótka prezentacja ich treści, a także spis relewantnych zespołów zbiorów.
Dzięki tej międzynarodowej współpracy o otwartej formule, powstaje stopniowo potężna baza danych. Dokumentuje ona krótki, ale jakże bolesny epizod II Wojny Światowej, w znaczącej mierze dotyczący obywateli polskich i terenów dzisiejszej Polski, które do 1945 roku należały do III Rzeszy.

Na podstawie:
Präsentation des Haftstättenverzeichnisses und weiterer Module des Informationsportals zur Zwangsarbeit im NS-Staat

Zwangsarbeit im NS-Staat

oprac: Jolanta Leśniewska
AP Kutno

Omówienie  "Archiwisty Polskiego" nr 2 (58) 2010

Studia i materiały
W artykule Stan zachowania źródeł do dziejów ziemi dobrzyńskiej w XIX w. Z warsztatu archiwisty i historyka Tomasz Dziki omawia bazę źródłową do wskazanego tematu, przechowywaną w archiwach państwowych, zaznaczając, iż nie są to wszystkie archiwa i wszystkie archiwalia. Autor skupił się na zasobie następujących archiwów: Archiwum Państwowego w Toruniu Oddział we Włocławku, Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie oraz Archiwum Państwowego w Płocku, uzupełniając wywód o informację o prasie płockiej znajdującej się w Bibliotece im. Zielińskich w Płocku. Wielka szkoda, iż autor nie podał informacji o pomocach archiwalnych do omówionych zespołów, co w znaczny sposób ułatwiłoby orientację co do dostępności materiałów.

Kolejny artykuł, autorstwa Agnieszki Lewandowskiej i zatytułowany Charakterystyka archiwów na ziemi radomskiej i ich zasobu do 1920 r. przedstawia stan kancelarii i archiwów urzędów radomskich od poł. XIX w., przede wszystkim zaś przepisy kancelaryjne i archiwalne tam obowiązujące oraz ich realizację.

Następnie Elżbieta Markowska w opracowaniu pt. Problem analizy i opisu treści jednostek archiwalnych w polskiej literaturze naukowej omawia stanowiska polskich archiwistów w powyższej kwestii, dzieląc ich na trzy grupy: do pierwszej zalicza tych, którzy uważają za wystarczający opis zawartości jednostki poprawnie sformułowany tytuł poszerzony o słowa kluczowe (m.in. K. Konarski, W. Kwiatkowska, Cz. Ohryzko-Włodarska), do drugiej należą m.in. B. Kroll, S. Nawrocki, R. Piechota: ich zdaniem tradycyjny system informacji, jest niewystarczający i wymaga zmian. Trzecia grupa (B. Ryszewski, M. Bandurka, W. Chorążyczewski i in.) postuluje zastąpienie stosowanego w archiwach inwentarza sumarycznego inwentarzem analitycznym, posiadającym znacznie rozszerzony opis zawartości jednostek. Autorka podkreśla, iż stanowisko ostatniej grupy archiwistów jest oparte na doświadczeniach archiwów w stosowaniu techniki komputerowej w trakcie opracowania pomocy archiwalnych. Elżbieta Markowska omawia też jedyny, jak stwierdza, sporządzony w archiwach państwowych inwentarz analityczny autorstwa Marii Trojanowskiej z AP Lublin Chełmski Konsystorz Greckokatolicki [1525] 1696-1875 [1905], wydany w 2003 r. Sygnalizuje także możliwości, jakie mogliby zastosować archiwiści, chcąc pogłębić opis jednostki archiwalnej: poprzez sporządzanie adnotacji, słów kluczowych czy streszczeń.

W kolejnym artykule, zatytułowanym Problemy z reprywatyzacją dziedzictwa kultury narodowej w Europie Środkowo-Wschodniej w latach 1989-2009 Dariusz Matelski przedstawia sposoby rozwiązania powyższej kwestii w Niemczech, Czechach, na Słowacji, na Węgrzech, Litwie, Ukrainie i w Polsce. Jako załącznik zamieszczono tu tekst „Zasad Konferencji Waszyngtońskiej z 3 grudnia 1998 roku na temat dzieł sztuki skonfiskowanych przez nazistów”.

W Szwajcarii jest wiele polskich instytucji, które zajmują się przechowywaniem polskiego dziedzictwa kulturowego, jak chociażby ta najbardziej znana - Muzeum Polskie w Raperswilu, ale także Polska Misja Katolicka, czy Fundacja "Archivum Helveto-Polonicum". Archiwa polskie wspierają ich działalność wysyłając tam od kilku lat archiwistów, w ramach pomocy instytucjom polonijnym, w opracowywaniu polskich zbiorów na obczyźnie.
Obok tych znaczących, instytucjonalnych akcentów polskich na mapie Szwajcarii, również zasób niektórych szwajcarskich archiwów może nas też miło zaskoczyć. W Schweizerische Sozialarchiv znajduje się duży zespół zarejestrowany tam pod sygnaturą Ar 28 – „Archiwum polskiej historii współczesnej (Archiv zur polnischen Zeitgeschichte)” z lat 1945-1989. Stanowi on jeden z największych zespołów w Sozialarchiv, liczy bowiem aż 13,5 m.b. Zbiór został utworzony po przejęciu w 1989 roku przez szwajcarskie archiwum, na zasadach depozytu, materiałów związku zawodowego „Solidarność” z dwóch międzynarodowych instytucji: International Institute for Social History w Amsterdamie i Fondazione Giangiacomo Feltrinelli in Mailand. Zespół zawiera wiele bezcennych dokumentów, czasopism, ulotek, zdjęć, plakatów i wydawnictw podziemnych dokumentujących powstanie i działalność demokratycznej opozycji skupionej najpierw wokół KOR i KPN, a następnie w wielkim ruchu związkowym „Solidarność”. Największą jego część stanowią podziemne czasopisma „Solidarności” i innych organizacji opozycyjnych – 136 tytułów z okresu do ogłoszenia stanu wojennego i 154 tytuły czasopism z okresu stanu wojennego. Z dużą satysfakcja odnotowałam obecność w szwajcarskim zbiorze pierwszego numeru gazetki z roku 1981 „Solidarność Ziemi Kutnowskiej: wewnątrzzwiązkowego biuletynu informacyjnego" - bezcenne…..

Dużą część zbioru stanowią także publikacje tzw. drugiego obiegu - 200 tytułów - o charakterze politycznym. Zespół jest tym bardziej cenny, że w polskich archiwach tego typu materiały wcale nie występują w stopniu masowym, a wręcz są rzadkością. Wynika to po części z faktu przejmowania przez służby bezpieczeństwa PRL całego majątku związku, wraz z archiwami 13 grudnia 1981 roku, niekiedy również niszczenia dokumentów przez samych członków „Solidarności” w obawie przed rewizjami i aresztowaniami. Zespół jest opracowany, a jego przejrzysty inwentarz dostępny online . Obok tego znajdują się tam również materiały dotyczące działalności kościoła w Polsce w latach 1976- 1989 oraz materiały pokazujące Polskę w świetle oficjalnych wydawnictw z lat 1945-1989.
Znakomitym uzupełnieniem tematyki tego zespołu mogą być materiały zgromadzone w polskiej Fundacji "Archivum Helveto-Polonicum”, która posiada duży zbiór afiszów i plakatów solidarnościowych. Co istotne, wszystkie one zostały zdigitalizowane i ten imponujący zbiór jest dostępny na stronach AH-P: http://www.fondationahp.ch/mainp.htm , niestety bez inwentarza i jakiegokolwiek opisu.
W tym roku w Polsce przypada kilka ważnych rocznic, w tym również 30 –lecie powstania „Solidarności”, od której- można powiedzieć- wszystko się zaczęło w kontekście upadku systemu socjalistycznego w Europie. Warto więc zapoznać się ze zbiorami obu tych instytucji, niekoniecznie w związku z rocznicowymi obchodami. Być może wiele z tych materiałów w Polsce jest niedostępna. Zurych jest wiec tak samo ważnym miejscem na mapie polskich wędrówek historycznych i archiwalnych jak Paryż, czy Londyn.

Archivum Helveto- Polonicum

Opracowała: Jolanta Leśniewska
AP Kutno.

Na stronie Międzynarodowej Rady Archiwów ukazał się nowy numer informatora Flash za grudzień 2009r. W sporej części poświęcony jest on podsumowaniu spotkania CITRA (Okrągłego Stołu Archiwów) na Malcie w dniach 16- 21 listopada 2009r. W maltańskim spotkaniu wzięło udział 250 uczestników z 91 państw uczestniczących w debacie "Wyobrażenie archiwisty XXI wieku: nowe strategie kształcenia i nauczania." (Imaginer l'archiviste du XXI e siecle nouvelles stratégies d'éducation et de formation"). Obrady i spotkania poprzedzały wystawy i imprezy towarzyszące tematycznie związane z główną osią tematyczną. Uczestnicy podkreślali wagę kształcenia i dokształcania archiwistów w związku z wyzwaniami jakie nowe technologie stawiają przed archiwami. W materiale o znamiennym tytule: "Uniknąć amnezji w świecie cyfrowym" (Éviter l'amnésie dans un monde numérique) wiceprezydent CITRA Pani Nolda Römer Kanepa powiedziała: "Naszym celem jest stworzenie nowej generacji archiwistów nieskrepowanych Googlem i You Toubem." (Tekst z Citra 2009 a Malte., Flash 19/2009). Uczestnicy spotkania podkreślali, że wszyscy leaderzy obecnego kształcenia są imigrantami ze świata tradycyjnych technologii, których skonfrontowano z nowym światem komunikacji elektronicznej podczas gdy generacja "cyfrowych dzieci" jest dopiero w trakcie dojrzewania. Dotąd papierowe dokumenty bdą musiały stać się cyfrowymi. Archiwiści będą musieli reagować na nie szybko aby zachować te istotne informacje i zapewnić, że nie zostaną zatracone dla przyszłości. Będą także musieli odpowiedzieć na wyzwanie nowej generacji użytkowników. Aby wypełnić te zadania personel archiwów będzie musiał otrzymać stosowne wykształcenie, adekwatną wiedzę i będzie musiał gromadzić szerokie doświadczenia. Jednym ze sposobów wypełniania tych potrzeb może być zobowiązanie narodowych i międzynarodowych sieci archiwalnych do promowania staży archiwalnych, wymiany archiwistów, wydawnictwa źródeł on-line, tworzenie platform mentoratu (doradztwa zawodowego). Kształcenie na odległość za pomocą narzędzi elektronicznych uznano za fundamentalne zwłaszcza dla krajów rozwijających się. Podkreślono także wagę do kształcenia ciągłego poczynając od kształcenia początkowego, dokształcania w pracy do szeroko pojętego doskonalenia zawodowego. Podkreślono, że instytucje archiwalne powinny faworyzować projekty badawcze, zwłaszcza te realizowane partnersko, wspólnie ze światem akademickim, wolontariatem i przedsiębiorstwami.
Uczestnicy CITRA wskazali priorytetowe obszary współpracy międzynarodowej:
1. Staże archiwalne i wymiana archiwistów.
2. Wydawnictwa źródłowe on- line.
3. Programy doradztwa (mentorat)
4. Współpraca związana z badaniami naukowymi.

Na kongresie CITRA zaprezentowano także nowa stronę internetową Międzynarodowej Rady Archiwów

Flash nr 19

na podstawie Flash nr 19
oprac. Adam Baniecki
AP Lubań