Sprawozdanie z konferencji:
„Dobra kultury w Sieci. Dostępność i wymiana informacja ”
Wrocław, 7-8 grudnia 2010 r.

Konferencja odbyła się w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego Organizatorami byli: Instytut Informacji Naukowej i Bibliotekoznawstwa
oraz Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego.

Sekcja 1: Język – możliwości i ograniczenia
Grażyna Piotrowicz (Biblioteka Uniwersytecka w Wrocławiu) w referacie zatytułowanym Cyfrowa konwergencja bibliotek, archiwów i muzeów przedstawiła różnice i podobieństwa występujące w tychże instytucjach zwracając uwagę, że to biblioteki najwcześniej zainteresowały się standardami katalogowania opartymi o standard MARC. Niestety, każde ze środowisk stosuje własne normy, choć to one właśnie powinny być dostosowane do typu materiałów, niezależnie od miejsca ich przechowywania.
Małgorzata Wyrzykowska (Uniwersytet Wrocławski) w wystąpieniu pt. Problem definiowania pojęcia dziedzictwa kulturowego w wybranych językach europejskich wskazała na różnice i podobieństwa w zakresie stosowania następujących pojęć w języku angielskim, niemieckim i hiszpańskim: zabytek, dobro kultury, ochrona zabytków, dziedzictwo kulturowe. Autorka powołała się zarówno na odpowiednie zapisy w ustawodawstwie różnych państw jak i na terminologię występującą w słownikach i leksykonach, podkreślając potrzebę ujednolicenia aparatu pojęciowego. Może to mieć znaczenie dla prowadzenia efektywnych kwerend w międzynarodowych zasobach dziedzictwa kulturowego.

Sprawozdanie z konferencji:
„Dokumentacja masowa – problemy wartościowania i selekcji”
Poznań, 25-26 listopada 2010 r.

Konferencja odbyła się w Instytucie Historii UAM. Organizatorami byli: Zakład Archiwistyki Instytutu Historii oraz Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych.
Obrady rozpoczęły się o godz. 10.00. Przybyłych powitał prof. Stanisław Sierpowski oraz dziekan Wydziału Historycznego prof. Hanna Kočka-Krenz. Przewodnictwo obrad objął Andrzej Biernat (Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych).
W pierwszym wystąpieniu, zatytułowanym Wartościowanie dokumentacji masowej – zdefiniowanie problemu Ewa Perłakowska (Departament Kształtowania Narodowego Zasobu Archiwalnego NDAP) zauważyła, iż obecna konferencja jest kontynuacją rozważań ze Zjazdu Archiwistów Polskich w Olsztynie w 2007 r. Prelegentka stwierdziła, że stosowane dotychczas metody i kryteria wartościowania wydają się być niewystarczające w obecnych warunkach. Dowodzi tego m.in. analiza akt wytwarzanych przez samorządy lokalne oraz problem masowości akt osobowych i metryczek dowodów osobistych. Zwróciła też uwagę na konieczność rozróżnienia pojęć „masowość dokumentacji” i „dokumentacja masowa”.
W zastępstwie nieobecnej prof. Haliny Robótki (UMK) jej referat wygłosiła Katarzyna Pepłowska: Wartościowanie akt. Teraźniejszość i przyszłość. Autorka omówiła m.in. narzędzia wartościowania: wykazy akt, kwalifikatory, komisje brakowania, archiwa przejściowe.

Archiwa norweskie udostępniły on-line, w postaci bazy danych, wyniki źródłowe spisu powszechnego przeprowadzonego na obszarze całej Norwegii w 1910r. Wcześniejszy spis z 1900r. był upubliczniony już w 1960r. w pracowniach naukowych.

Obecnie obowiązujące (od 1907r) prawo norweskie pozwala na upublicznianie danych źródłowych spisu powszechnego po 100 latach od chwili ich zebrania. Spis roku 1910 różnił sie znacznie od poprzedniego przede wszystkim w zakresie głębokości opisu. Objął wszystkie osoby (spis z 1900r. nie ujmował dzieci poniżej drugiego roku życia). Opisano zagadnienia związane z norweska emigracją do Ameryki. Obok zawodów ujęto także informacje o osobach bezrobotnych, Odrębnie opisano przemysł i rzemiosło.

Baza ukazuje społeczeństwo norweskie w dniu 1 grudnia 1910r. dostarczając informacji o 2.391.782 osobach.

Baza jest wspaniałym źródłem wiedzy nie tylko genealogicznej. Mechanizmy wyszukiwawcze pozwalają docierać do informacji na wiele sposobów począwszy od wyszukiwania poprzez nazwiska, skończywszy na pełnych danych dotyczących poszczególnych gmin.

Więcej w języku norweskim Folketellingen 1910

oprac: Adam Baniecki
AP Lubań

Jak doniosła czeska telewizja ČT24, w Pradze ruszają prace przy budowie siedziby nowotworzonego Narodowego Archiwum Cyfrowego (Národní ditigální archiv), które nie będzie zajmować się digitalizacją materiałów papierowych (co jest zadaniem poszczególnych archiwów tradycyjnych), a jedynie przechowywaniem dokumentacji powstającej wyłącznie w postaci cyfrowej, której jest coraz więcej. Komputery w nowym Archiwum będą przechowywać podobną liczbę materiałów elektronicznych, jak do tej pory tych papierowych, czyli około pięciu procent wszystkich danych tego typu. Będą one zapisywane na kilku rodzajach nośników (dyskach tradycyjnych i optycznych). Wszystkie urzędy i instytucje, mające obowiązek przekazywania dokumentów elektronicznych, będą zaś musiały stosować jeden wspólny format danych.
Do 2013 r., w pobliżu obecnego budynku czeskiego Archiwum Narodowego, kosztem 466 milionów koron, ma powstać odpowiednio przygotowany kompleks podziemny pomieszczeń. Większość pieniędzy na ich budowę pozyskano z europejskich funduszy strukturalnych. Budowane magazyny zostaną wyposażone w urządzenia zdolne przechować 300 terabajtów danych elektronicznych. Z uwagi na bezpieczeństwa zgromadzonych tu danych, równolegle przygotowywane jest bliźniacze archiwum cyfrowe, usytuowane w odległości 100 km od Pragi, w byłym schronie atomowym. Oba obiekty będą ze sobą połączone kablem światłowodowym. Planuje się, iż ze zgromadzonych tu danych naukowcy będą mogli korzystać za pomocą swoich domowych komputerów.
oprac. Ivo Łaborewicz
AP O/Jelenia Góra

Na podstawie: 300 terabytů v Národním ditigálním archivu
oprac. Ivo Łaborewicz
AP Jelenia Góra