24 października 2012 r. o godzinie 15:00 w sali wystawowej rosyjskich Archiwów Federalnych (ul. Bolszaja Pirogowskaja 17) otwarto wystawę historyczno-dokumentalną pt. "Przezwyciężenie Wielkiej Smuty w Rosji na początku XVII wieku."
Wystawa jest poświęcona tragicznym wydarzeniom w historii Rosji na początku XVII w., zwanych „Wielką Smutą”, oraz przezwyciężaniu ich konsekwencji. Prezentowane na wystawie oryginalne dokumenty pozwalają prześledzić wszystkie etapy Wielkiej Smuty, od jej źródeł do zakończenia.
Polacy odegrali niepoślednią rolę w tych wydarzeniach, zapisując się wyjątkowo dobitnie w rosyjskiej pamięci historycznej – od kilku lat w Rosji obchodzony jest Dzień Jedności Narodowej, upamiętniający wypędzenie Polaków z Kremla (polsko-litewski garnizon Kremla poddał się powstańcom 7 listopada 1612 r.).
Na omawianej wystawie przedstawiono dokumenty dotyczące wydarzeń XVI w., które doprowadziły do późniejszego systemowego kryzysu w Rosji: panowania krwawego cara Iwana Groźnego (1547-1584) i jego syna Fiodora I (1584-1598) - ostatnich z dynastii Rurykowiczów, instytucji opryczniny, narastania gospodarczej i politycznej destabilizacji za panowania cara Borysa Godunowa (1598-1605); wystawiono m.in. Carski Sudiebnik (zbiór praw) z 1550 r., po raz pierwszy pokazano list gratulacyjny królowej Anglii Elżbiety I do Borysa Godunowa z okazji jego wstąpienia na carski tron, czy dokumenty dotyczące śmierci najmłodszego syna Iwana Groźnego, carewicza Dymitra.

W dniu 27 października 2012 r. miały miejsce kolejne obchody "Światowego dnia dziedzictwa audiowizualnego". Obchody mają upamiętniać przyjęcie w 1980 r. przez 21 Konferencję ogólna UNESCO (Conférence Générale) zaleceń dotyczących ochrony i przechowywania dziedzictwa audiowizualnego.
W roku 2012 obchody odbyły się pod hasłem "Pamięć dziedzictwa audiowizualnego? Czas ucieka." ( La mémoire du patrimoine audiovisuel? le temps est compté).
Dyrektor generalny UNESCO Irina Bokova powiedziała "Biorąc pod uwagę degradację nośników musimy przyspieszyć tempo szkolenia specjalistów, musimy wzmocnić potencjał instytucjonalny, sformułować najwłaściwszą politykę publiczną." (tłum. AB)
Nagrania dźwiękowe i filmowe są ekstremalnie wrażliwe i mogą ulegać zniszczeniu w jednym momencie, także w skutek celowej działalności. Dziedzictwo audiowizualne może zniknąć z powodu naturalnej degradacji nośników, ludzkiego niedbalstwa lub zaniku technologii w jakiej  zostało stworzone. Dzień spuścizny audiowizualnej UNESCO ma za cel zwrócenie uwagi  społeczności międzynarodowej na te aspekty. Ciałem międzynarodowym, które powinno koordynować działania wspólnoty jest Rada Koordynacji Stowarzyszeń Archiwów Audiowizualnych (CCAAA- Conseil de coordination des associations d’archives audiovisuelles) oraz jej partnerzy.

Ponad 60 lat temu Żydowska Gmina Wyznaniowa Wiener Israelitische Kultusgemeinde- (IKG) w Wiedniu zdziesiątkowana w wyniku drugiej wojny światowej, z trudem odbudowywała swoją pozycję  w stolicy Austrii. Ponieważ przyszłość co do dalszego jej losu, wydawała się bardzo niepewna, władze gminy postanowiły ocalałe ze zniszczenia dokumenty i pamiątki, po drugiej co do wielkości społeczności żydowskiej w Europie, przekazać do utworzonego w 1950 r. Centralnego Archiwum Historii Żydów w Jeruzalem (The Central Archives for the History of the Jewish People - CAHJP). Zasób archiwum IKG założonego w 1816 r. obejmował okres od XVII do XX wieku. Obecnie, kiedy społeczność żydowska w Wiedniu tworzy prężny i znaczący ośrodek kultury, jej aspiracją jest również stworzenie archiwum, którego najważniejszym składnikiem mają być dokumenty znajdujące się obecnie w CAHJP. Przewodniczący gminy Ariel Muzicant mówi również o ściągnięciu do Wiednia dokumentów z Czechach, Rosji i Polski.
Przy przekazaniu zasobu w 1950 r. przyjęto formułę stałego depozytu (permanenten Leihgabe/ permanent loan), którą po latach obie zainteresowane strony rozumieją zupełnie inaczej- gmina wiedeńska wskazuje tutaj na formę prawną depozytu, z kolei strona izraelska wskazuje, iż forma ta jest często stosowana w muzeach a także w archiwach, kiedy właściciel ważnego artefaktu kulturowego zamierza przenieść go na zawsze do instytucji kultury.

Archiwa Państwowe Stanów Zjednoczonych poinformowały na swoim profilu Facebook (sic!) o udostępnieniu nowego kanału swojej sieciowej aktywności – tym razem w konkurencyjnym serwisie Google+.

Google+ to platforma społecznościowa, która gromadzi obecnie ponad 100 milionów użytkowników z całego świata.
Oferuje wiele interesujących właściwości – m.in. wideokonferencje. Serwis organizuje użytkowników w tzw. kręgi – znajomych, czy zainteresowań.

Na stronach US National Archives znajdziemy: newsy związane z wydarzeniami w archiwach amerykańskich, informacje o wystawach, pracach badawczych, doradztwo w zakresie genealogii, informacje o zasobach archiwalnych i materiały dla nauczycieli. Często publikowane są oczywiście cyfrowe kopie archiwaliów uzupełnione  o interesujące opisy.

Archiwa amerykańskie udzielają się na wszystkich znaczących platformach społecznościowych: na Facebooku, Twitterze, Google+ a także posiadają dział blogów specjalistycznych National Archives Blog Sites.

Link: National Archives w Google+