Już po raz czwarty Katedra Nauk Pomocniczych Historii i Archiwistyki Wydziału Sztuki Uniwersytetu w Hradcu Králové organizują międzynarodową konferencję naukową dla historyków i archiwistów, tym razem pod hasłem „Trzy stulecia w sercu Europy (Czeskie i Europejskie społeczeństwo XVI - XVIII wieku)”, która odbędzie się w dniach 25–26 listopada 2020 roku.
Tradycyjnie głównymi organizatorami konferencji są doktoranci wspomnianego Wydziału Nauk Pomocniczych Historii i Archiwistyki Uniwersytetu Hradec Králové. Konferencja ma na celu umożliwienie spotkania się oraz prezentacji efektów badań historykom i archiwistom zajmującym się okresem nowożytnym, czyli od XVI do XVIII wieku. Jej organizatorzy mają nadzieję, iż przyniesie ona nowe spojrzenie na różne tematy i obszary historii „w sercu Europy”. Najchętniej przyjmowane będą wystąpienia poświęcone historii religii, polityki, ekonomii i kultury. Ze względu na przypadającą w tym roku rocznicę bitwy na Białej Górze (bitva na Bílé hoře – rozegrana 8.11.1620, będąca największą klęską czech i czeskich elit, której wynik zmieniał losy kraju), chętnie widziane będą również tematy poświęcone temu wydarzeniu.

Dnia 3 września 2020 r. na stronie internetowej rosyjskich archiwów państwowych udostępniono projekt archiwalny „Zbrodnie nazistów i ich wspólników na ludności cywilnej ZSRR w czasie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej 1941–1945”, przygotowany przez Rosarchiw we współpracy z Federalną Służbą Bezpieczeństwa, Ministerstwem Obrony, Ministerstwem Spraw Wewnętrznych i Ministerstwem Spraw Zagranicznych Rosji.
Projekt ma dokumentować ludobójstwo dokonane na obywatelach państwa sowieckiego, utrwalić nazwiska ofiar niemieckiego terroru, ujawnić nieznane wcześniej okrucieństwa i przestępców, którym udało się uniknąć kary. Obejmuje ponad 2600 dokumentów archiwalnych (ponad 9500 obrazów elektronicznych), w tym fotografie, fragmenty kronik filmowych i nagrania dźwiękowe z archiwów federalnych i resortowych, a także instytucji archiwalnych podmiotów wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej. Dokumenty RGASPI (Rosyjskiego Państwowego Archiwum Historii Społeczno-Politycznej), RGVA (Rosyjskiego Państwowego Archiwum Wojskowego), archiwum Federalnej Służby Bezpieczeństwa, Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Ministerstwa Obrony Rosji zostały odtajnione specjalnie na potrzeby projektu. Przedstawiony zbiór materiałów archiwalnych odzwierciedla zbrodnie „nazistów i ich wspólników”, głównie na terenach okupowanych Rosyjskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej i Karelo-Fińskiej SRR; w przyszłości planowane jest jednak uzupełnienie projektu o dokumenty i dowody zbrodni popełnionych na terytorium innych republik sowieckich.

W dniach 19- 21 maja 2021 r. w Archiwum Państwowym w Mediolanie (Archivio di Stato di Milano) odbedzie się konferencja pod tytułem Archiwa w czasach zamieszek i wojen. Od epoki napoleońskiej do cyberwojny” ("Gli Archivi nelle sommosse e nelle guerre". Dall’età napoleonica all’era della cyber war). Zamieszki i wojny były i są przyczyną niszczenia wszelkich źródeł historycznych dokumentujących rozwój cywilizacji. Spowodowany nimi proces destrukcji w równym stopniu dotyczy niszczenia w różnorodnych form ludzkiej aktywności. Archiwa i archiwalia, w trakcie zamieszek i wojen, narażone są na zniszczenia i grabieży. Ulegały zniszczeniu jako “przypadkowe ofiary” konfliktów, ale były także elementem militarnej rozgrywki, kiedy niszczono je z chęci pozbawienia wroga istotnych informacji lub stawały się łupem wojennym z tego samego powodu, aby wykorzystać zawarte w nich informacje do zarządzania podbitymi obszarami.

7 września 2020 r. na stronie Rosarchiwu ukazał się zbiór dokumentów archiwalnych „Jeńcy japońscy w ZSRR (1945-1956)” , przygotowany przez Rosarchiw i Rosyjskie Państwowe Archiwum Wojskowe, z udziałem Archiwum Państwowego Federacji Rosyjskiej, Centralnego Archiwum Ministerstwa Obrony Federacji Rosyjskiej i Archiwum Polityki Zagranicznej Federacji Rosyjskiej.
W sierpniu 1945 r., w wyniku klęski japońskiej Armii Kwantuńskiej w Mandżurii, południowym Sachalinie i na Wyspach Kurylskich, około 600 000 japońskich żołnierzy dostało się do sowieckiej niewoli. Osadzeni w obozach jenieckich, w niezwykle ciężkich i prymitywnych warunkach, wykorzystywani byli jako siła robocza, m.in. przy budowie Kolei Bajkalsko-Amurskiej na Syberii (200 000 jeńców), w kopalniach, przemyśle i rolnictwie. Ocenia się, ze ponad 60 tysięcy z nich zmarło z głodu, zimna i wycieńczenia.