Z okazji 100-lecia powstanie niepodległej Czechosłowacji Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Republiki Czeskiej przygotowuje międzynarodową konferencję naukową zatytułowaną „Państwowość czechosłowacka i czeska w dokumentach archiwalnych archiwów czeskich i zagranicznych”, która odbędzie się w dniach 24-26 października 2018 r. Miejscem obrad będzie sala kinowa Archiwum Narodowego w Pradze, a konferencja odbędzie się pod patronatem Ministra Spraw Wewnętrznych.
Komitet Organizacyjny postanowił oprzeć się nie tylko na głównych referatach przygotowanych przez czeskich archiwistów, ale oddać też inicjatywę czeskim i zagranicznym historykom, archiwistom, pracownikom wszystkich rodzajów i typów archiwów oraz wszystkim pokoleniom archiwistów.

16 października 2016 r. potężne trzęsienie ziemi w środkowych Włoszech w prowincji Umbria zmiotło z powierzchni ziemi stare i urokliwe miasteczko Nursję. Dzieje miasteczka sięgają VI w p.n.e., kiedy zasiedlali je Sabinowie. W 300 r. p.n.e. Nursja podbita została przez Rzymian. W okresie chrześcijańskim tu urodzili się około 480 r. Święty Benedykt i Święta Scholastyka. Stąd w mieście były dwa klasztory benedyktyńskie: męski i żeński oraz klasztor klarysek. W miasteczku znajduje się także archikatedra diecezjalna  Archidiecezji Spoleto – Nursja. W wyniku trzęsienia ziemi większość zabytkowych budynków miasta uległa uszkodzeniom. Bazylika Św. Benedyktyna całkowicie legła w gruzach.

Pod koniec czerwca 2018 Turyński Landtag uchwalił nowe prawo archiwalne (Thüringer Gesetz über die Sicherung und Nutzung von Archivgut) obowiązujące na terenie kraju związkowego. Przypomnijmy że Turyngia jako kraj związkowy została utworzona  dopiero w 1990. Należy do tak zwanych nowych krajów związkowych, jak określa się kraje na terenach dawnej NRD. Oznacza to że przed 1990 rokiem na tym terenie obowiązywały zupełnie inne zasady prawne. Ustawa landu Turyngia dostosowuje terminologię do następujących również w prawie federalnym zmian w podejściu do zasobu archiwalnego i archiwów. Chodzi tu zwłaszcza o ustawę o ochronie dóbr kultury narodowej (Kulturgutschutzgesetz: KGSG), która została uchwalona 6 sierpnia 2016 roku Nowelizacja prawa przyniosła w odniesieniu do  archiwów znaczące zmiany. Dotychczasowy podział na dobra kultury i zasób archiwalny został zlikwidowany, a pod pojęciem” dóbr  kultury”, ustawa rozumie szeroki jej zakres pojęciowy, włączając w to również zasób archiwalny. Wszystkie materiały archiwalne w państwowych (federalnych), komunalnych archiwach oraz w archiwach sektora publicznego, podlegają KGSG, jako narodowe dobra kultury. Co więcej, dotyczy to również wszelkich instytucji z udziałem publicznym powyżej 50 %.   Zmiany turyńskiego prawą archiwalnego dotyczą również ułatwień w dostępie do tzw. publicznego zasobu archiwalnego  (Öffentliches Archivgut)  Dotychczas obywatele musieli przedstawić  "uzasadniony interes" przy korzystaniu z zasobu archiwalnego. W nowelizacji ustawy przepis ten został obecnie zastąpiony "prawem przysługującym każdemu" – prawo to wywodzi się z Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Łatwiejszy dostęp nie oznacza oczywiście niczym nieograniczonego dostępu – w dalszym ciągu obowiązują ograniczenia prawne wynikające z ochrony danych osobowych i osobistych oraz terminy ustawowej ochrony - Schutzfristen. Turyńskie władze związkowe zmieniając prawo archiwalne biorą pod uwagę ogólną tendencję szerszego i łatwiejszego dostępu do archiwów.
17 stycznia 2017 roku Bundestag uchwalił nowelizację ustawy archiwalnej dla Archiwum Federalnego  „Gesetz zur Neuregelung des Bundesarchivrechts“ .

Rok 2018 jest dla Międzynarodowej Rady Archiwów rokiem jubileuszu siedemdziesięciolecia istnienia. Z tej okazji rada przygotowała wystawę pt.: „MRA: w czasie” (L'ICA au fil du temps). Wystawa proponuje podróż w czasie i spojrzenie na działania organizacji poprzez pryzmat działających w niej ludzi (fundatorów, przewodniczących, sekretarzy generalnych) oraz znaczących wydarzeń i działań w XX i XXI w.
W części pierwszej przypomniano sylwetki założycieli:
1. Solon Justus Buck, USA (1884 – 1962), jako pierwszy zdefiniował idee tworzące podstawy międzynarodowej organizacji archiwistów oraz określił etapy prowadzące do jej utworzenia.
2. Dirk Petrus Mariusz Graswinkel, Holandia (1888 – 1960), był pierwszym wiceprzewodniczącym MRA;
3. Vaclav Husa, Czechy (1906 – 1965), czeski historyk, wychowawca wielu pokoleń czeskich archiwistów. Od 1934 do 1949 r. pracował w Państwowej Szkole Archiwalnej w Pradze, a potem do 1951 r. na Fakultecie Filozoficznym Uniwersytetu Karola w Pradze.
4. Charles Hilary Jenckinson (Anglia) 1882 – 1961
5. Eugenie Martin – Chabet (Francja) 1880 – 1975
6. Emilio Re (Włochy) 1881 – 1967
7. Juliusz Jimeres Rueda (Meksyk)
8. Charles Samaran (Francja) 1879 – 1982
9. Asgaut Steinnes (Norwegia) 1892 – 1973, norweski archiwista i historyk. Specjalizował się w badaniu dziejów średniowiecza.