Nauki pomocnicze historii (w skrócie NPH) są swoistym „kuferkiem z narzędziami” w rękach historyka podczas jego podróży w czasie. W kufrze tym kryje się dziesięć głównych i kilka mniejszych dyscyplin historycznych, jakie zrodziły się wraz ze współczesną nauką historyczną, które tworzą zestaw metod naukowych i umiejętności „rzemieślniczych” niezbędnych do pracy ze źródłami. Są to więc dyscypliny niezbędne dla każdego archiwisty, zwłaszcza pracującego w instytucjach z zasobem historycznym. Dla pogłębienia i rozwoju umiejętności w zakresie NPH Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Masaryka w Brnie organizuje specjalne zajęcia.
W ramach tzw. Skryptorium Brunense w dniach od 27 czerwca do 1 lipca 2022 r. odbędą się zajęcia „Letniej Szkoły Nauk Pomocniczych Historii”. Kursy te będą prowadzone na dwóch poziomach. Na poziomie pierwszym nastąpi wprowadzenie w poszczególne nauki pomocnicze historii dla „początkujących”: licealistów zainteresowanych studiowaniem historii, studentom różnych innych dyscyplin, ale także studentom niższych lat nauk historycznych, pragnących poszerzyć swoją wiedzę z zakresu NPH.

To kolejny taki projekt badawczy. Kolejny kanton podejmuje próbę rozliczenia wydarzeń z przeszłości. Praktyka izolowania osób w jakiś sposób nie pasujących do tradycyjnego, zamożnego społeczeństw a byław tym pięknym kraju była powszechną i ugruntowaną praktyką, aż do 1981 r.
Kanton Nidwalden wraz z gminami i kościołami regionalnymi rozpoczął projekt badawczy dotyczący zbadania i upublicznia  wyników badań  dotyczących przemocy państwa wobec obywateli przymusowo poddanych tzw. opiekuńczym środkom przymusu. Ustawodawstwo było ważnym narzędziem władz dyscyplinowania ludzi, których sposób życia nie był zgodny z tradycyjnymi obyczajami i normami zachowania. Tego typu ludzie mogli być przetrzymywani nawet  przez kilka lat bez jakichkolwiek wyroków sądowych. Środki te były często nakazywane wbrew ich woli i wbrew zasadom prawa. Dzieci i młodzież były zamykane w ośrodkach wychowawczych, a kobiety i mężczyźni zakwalifikowani do "reedukacji" w zakładach pracy. Młodociani przebywający w rodzinach zastępczych byli wykorzystywana jako tania siła robocza. Kobiety i mężczyźni wbrew własnej woli byli umieszczani  w szpitalach psychiatrycznych. Osoby określane jako "rozwiązłe" i "pasożytnicze " były ubezwłasnowolniane i poddawane sterylizacji. Wiele osób spośród tych, które doświadczyły represji państwa, nadal cierpi z powodu niesprawiedliwości, której doświadczyli i złego traktowania w domach, instytucjach lub obcych rodzinach. Dokumentacja obrazująca to zjawisko znajduje się w Archiwum Państwowym Nidwalden (Staatsarchiv Nidwalden).

Państwowa Służba Archiwalna Ukrainy, mając na uwadze stan wojenny i konieczność usprawnienia działalności instytucji archiwalnych, zainicjowała zmiany w „Regulaminie ewidencji i archiwizacji dokumentów w organach państwowych, samorządach, przedsiębiorstwach, instytucjach i organizacjach”, zatwierdzone przez Ministerstwo Sprawiedliwości w dniu 21 kwietnia 2022 r. Zmiany w regulaminie upraszczają mechanizm podejmowania decyzji w zakresie ewidencji i archiwizacji, w szczególności przekazywania dokumentów w przypadku rozwiązania instytucji przez jej likwidację lub reorganizację, co pozwoli archiwistom wszystkich szczebli szybko reagować na wyzwania wojenne, bez naruszania wymagań przepisów.

Źródło:

Державна архівна служба України: Зміни до Правил організації діловодства та архівного зберігання документів

oprac. Edyta Łaborewicz
AP Wrocław O/Legnica

Stowarzyszenie Czeskich Archiwistów zaprasza na konferencję naukową, organizowaną przez Muzeum Techniki w Brnie we współpracy z tamtejszym Uniwersytetem Obrony, pt. „Ochrona granicy państwowej w cieniu muru berlińskiego. Przełom lat 50. i 60. oraz pierwsza połowa lat 60. w regionach przygranicznych”, która odbędzie się dnia 5 maja 2022 r. w sali wykładowej wspomnianego Muzeum Techniki w Brnie, ul. Purkyňova 105, Brno-Královo Pole.
W dziejach Świata lata 60. XX wieku przyniosły łagodzenie napięć między dwoma mocarstwami oraz z rozszerzeniem współpracy pomiędzy krajami bloku zachodniego i wschodniego. Jednak początek tej dekady wiązał się z ogromnym ryzykiem konfrontacji militarnej. Środkowoeuropejska granica pomiędzy dwoma blokami politycznymi stała się miejscem eskalacji napięcia międzynarodowego nie tylko podczas budowy muru berlińskiego, ale także rok później, w październiku 1962, podczas kryzysu kubańskiego. O ile ten ostatni kryzys dotknął granicę tylko tymczasowo, o tyle konsekwencje budowy muru berlińskiego były długotrwałe, odznaczając swe piętno na środkowoeuropejskiej granicy bloku wschodniego.