Międzynarodowa Rada Archiwów poinformowała o projekcie praktycznego wykorzystania wolnego oprogramowana Transkribus w archiwów historycznych komun miejskich i parafialnych Danii. Finansowanie projektu wysokości dwóch milionów koron zapewnionych przez Uniwersytet w Aarhus (główny fundator) oraz fundacje: Augustinus, Aage og Johanne Louis-Hansens, Velux oraz  fundację Carlsberga mają posłużyć opracowaniu modeli informatycznych służących identyfikacji i odczytywaniu pisma ręcznego. Całość projektu będzie zarządzana przez archiwum miejskie w Aarhus i Organizacja Duńskich Archiwistów (Organisationen Danske Arkiver). Na jego czele stanęła Charlotte Voss (archiwistka, dyrektor archiwum komunalnego w Gladsaxe, przewodnicząca Organizacji Duńskich Archiwistów).
Głównym celem projektu jest zabezpieczenie duńskiego dziedzictwa kulturowego poprzez digitalizację kluczowych źródeł lokalnej historii Danii, a tym samym opracowanie modeli maszynowego rozpoznawania pisma ręcznego. Na dalszym etapie przewiduje się stworzenie takiego modelu pracy, aby mogli w niej uczestniczyć przeszkoleni wolontariusze.
U podstaw założeń projektu legło przekonanie duńskich archiwistów, że umiejętność czytania,  tego co ręcznie napisali ludzie przed nami, ma kluczowe znaczenie dla tego, aby istnienie archiwów historycznych miało sens dla każdego innego niż profesjonaliści użytkownika.

Upadek komunizmu w Niemczech nastąpił wraz z upadkiem Muru Berlińskiego z 9 na 10 listopada 1989 roku. W ślad za tym poszły działania, w których spontanicznie uczestniczyło społeczeństwo, zmierzające do rozwiązania służby bezpieczeństwa oraz zabezpieczenia jej zasobów aktowych. Ustawa o aktach Państwowej Służby Bezpieczeństwa byłej Niemieckiej Republiki Demokratycznej” (Stasi-Unterlagen-Gesetzes StUG) weszła w życie już 29 grudnia 1991 r. – po prawie dwóch latach debaty o tym, jak postępować ze spuścizną aktową Służby Bezpieczeństwa Państwowego. Pełnomocnik Federalny do spraw Materiałów Państwowej Służby Bezpieczeństwa NRD, tzw. Urząd lub Instytut Gaucka ( Bundesbeauftragtefürdie Unterlagen des Staatssicherheitsdienstes der Ehemaligen Deutschen Demokratischen Republik, BStU)  został powołany do życia już w1990 w wyniku tzw. pokojowej i rewolucji (Friedliche Revolution) i spontanicznego działania społeczeństwa, które nie dopuściło do zniszczenia archiwów służb bezpieczeństwa byłej NDR. Już na przełomie lat 1989/90 dyskutowano o tym w grupach i organach, które zajmowały się rozwiązaniem Stasi: w komitetach obywatelskich, przy centralnym okrągłym stole, a także w rządzie Hansa Modrowa, ostatniego premiera NRD z ramienia SED. W ciągu następnych dwóch lat w Izbie Ludowej i Bundestagu, w komisjach obywatelskich i w ruchu obywatelskim, w partiach i wśród zainteresowanej opinii publicznej toczyła się ożywiona debata, w której pojawiały się skrajne propozycje - od  zniszczenia dokumentów MfS (Ministerium fürStaatssicherheit ) do żądania ich bezwarunkowego ujawnienia.

We wtorek 14 grudnia 2021 r. w Archiwum Państwowym Serbii odbył się Dzień Archiwów w Serbii. Z tej okazji na dziedzińcu Archiwum Państwowego Serbii w Belgradzie została otwarta wystawa plenerowa „Ivo Andrić – z okazji 60-lecia otrzymania Nagroda Nobla”. Ivo Andrić jest jedynym jak dotąd pisarzem tworzącym w języku serbskim (aczkolwiek on sam miał się za Jugosłowianina, nie Serba czy Bośniaka – spory o narodową przynależność Andricia trwają w państwach powstałych po rozpadzie Jugosławii do dziś), któremu przyznano ten, uważany za najważniejszy, literacki laur. Na wystawie prezentowane będą archiwalia dotyczące wydarzeń poprzedzających przyznanie Nagrody Nobla, samej ceremonii jej wręczenia 10 grudnia 1961 r. (na marginesie – w tymże 1961 roku nie przyznano literackiego Nobla J.R.R. Tolkienowi) oraz pobytu Andricia w Sztokholmie. Odwiedzający będą mogli zobaczyć list od ówczesnego dyrektora Fundacji Nobla informujący Ivo Andricia, że Szwedzka Akademia Królewska postanowiła przyznać mu literacką Nagrodę Nobla, zdjęcia z domu Ivo Andricia z 26 października 1961, kiedy szwedzki charge d'affaires poinformował go, że otrzymał nagrodę, gratulacje z kraju i zza granicy, bogaty materiał fotograficzny i artykuły prasowe.